पाण्डुरङ्ग वामन काणे
डाक्टर पांडुरंग वामन काणे (१८८०-१९७२ ई.) संस्कृतका अन्तरर्राष्ट्रिय ख्यातिप्राप्त उद्भट विद्वान् एवं उच्च कोटिका प्राच्यविद्याविशारद थिए। तिनको जन्म महाराष्ट्रका रत्नागिरि जिल्लाहरूको दापोली नामक गाँवमी ७ मे , १८८० ई.मी जन्म भयो। यसै जिल्लाहरूमी लोकमान्य तिलक, गोपालकृष्ण गोखले, न्यायमूर्ति रानाडे, आचार्य विनोबा भावे, साने गुरूजी, महर्षि डॉ। धोंडो केशव गर्वे, अल्ताफ राजा महापुरुषहरू जन्मिएका छन् । उनलाई वर्ष १९६३मा भारत रत्नदेखि सम्मनित गरिएको थियो।
| पाण्डुरङ्ग वामन काणे | |
|---|---|
 | |
| जन्म | ७ मे १८८० रत्नागिरी जिल्ला, महाराष्ट्र |
| मृत्यु | १८ अप्रिल १९७२ (उमेर ९१)[१] |
| राष्ट्रियता | भारतीय |
| अल्मा मेटर | मुम्बई विश्वविद्यालय |
| पुरस्कार | साहित्य अकादमी पुरस्कार (१९५६) भारत रत्न (१९६३) |
श्री काणेले आफ्नो विद्यार्थी जीवनका बेला संस्कृतमी नैपुण्य एवं विशेषताका लागि सात स्वर्णपदक प्राप्त गरे रे संस्कृतमी एम.एस.को परीक्षा उत्तीर्ण गरे पश्चात् बंबई विश्वविद्यालयदेखि एल.एल.एम.को उपाधि प्राप्त गरे यसै विश्वविद्यालयले पछि गएर उनलाई साहित्यमी सम्मानित डाक्टर डाक्टर उपाधि दिए भारत सरकारको तर्फदेखि उनलाई महामहोपाध्यायको उपाधिदेखि विभूषित गरिएको थियो। उत्तररामचरित (१९१३ ई.), कादंबरी (२ भाग, १९११ तथा १९१८), हर्षचरित (२ भाग, १९१८ तथा १९२१), हिन्दुहरूका रीतिरिवाज तथा आधुनिक विधि (३ भाग, १९४४), संस्कृत काव्यशास्त्रको इतिहास (१९५१) तथा धर्मशास्त्रको इतिहास (४ भाग, १९३०-१९५३ ई.) इत्यादि उह को अङ्ग्रेजीमी लिखित कृतिहरू छन्।
डा. काणे आफ्नो लामा जीवनकालमी समय-समयमी उच्च न्यायालय, बंबईमी अभिवक्ता, सर्वोच्च न्यायालय, दिल्लीमी वरिष्ठ अधिवक्ता, एलफिंस्टन कालेज, बंबईमी संस्कृत विभागका प्राचार्य, बंबई विश्वविद्यालयका उपकुलपति, रायल एसियाटिक सोसाइटी (बंबई शाखा)का फेलो तथा उपाध्यक्ष, लण्डन स्कूल अव तर्फयिंटल ऐंड अफ्ऱीकन स्टडीजका फेलो, रार्ष्टीय शोध प्राध्यापक तथा सन् १९५३ देखि १९४९सम्म राज्यसभाका मनोनीत सदस्य रहे। पेरिस, यस ्तंबूल तथा कैंब्रिजमी आयोजित प्राच्यविज्ञ सम्मेलनहरूमी उनले भारतको प्रतिनिधित्व गरे। भंडारकर तर्फयंटल रिसर्च इंस्टीट्यूट, पूनादेखि पनि उन पर्याप्त समयसम्म सम्बद्ध रहे।
साहित्य अकादमीले सन् १९५६ ई.मी 'धर्मशास्त्रको इतिहास'मी पाँच हजार रुपियाको पुरस्कार प्रदान गर्न उनलाइ सम्मानित गरे रे १९६३ ई.मी भारत सरकारले उनलाई भारतरत्न उपाधिदेखि अलंकृत गरे। १८ अप्रैल, १९७२ मी ९२ वर्षको आयुमी डा. काणेको देहान्त भयो।