नेपाली खनाइ बनौनाइ प्रयोग अरिन्या भँणाकुड़ा
नेपालमी घरै खनाइ बनाइबर ख़न्या चलन छ। भन्सा हरेक घरमी भौति आवश्यक ठौर हो। यो तसो ठौर हो जाँ मौ परिवार खिलाइ जीवनदाता खनाइ तयार अरिन्छ। प्राय: घरा टुप्पाइका तलामी (पाँणमी) भन्सा बनौन्या चलन छ। भन्सालाई साप सुग्गण राख्दाइ चप्पल रे पौला भितर लैन्न पाइनैन।
नेपालमी खनाप बनौनाइ हात रे औँला: प्रयोग बर्ता हुन्छ। हातले खनाइ खानुमा अलग्गै मजा हुन्छ जो नेपाली खनाप चम्चारे खनामी आउनैन। प्राय: मान्स्या भँइयाइनि एक काठा: चौकुन्या बस्स्या, ठेला (बैसुनु)मी या फिनामी बसिबर खनाइ खनान। खनाइ पकौनाइ भौत किसिमा भँणा प्रयोग हुनान। विभिन्न आकारा: मात्तरी नहोइबर भौत प्रकारा: धातु रे काठा: भँणालै हुनान जस्याँ ल्वाखर, तामु, पितल आदि।
नेपाली खनाइ बनौनाइ प्रयोग अरिन्या भँणाकुड़ा इस्याँ छन।
- थेलुवा/चौकी
- चिम्टा
- बेल्या/बटुको
- तो:
- डाणु
- पण्ण्यो
- भादली/भादलो
- लोणो/सिलौटो
- पारो/कुर्या/टङ्का/ठेकी
- फोऽलो/फोऽली
- कसिँणो/लोटा
- बिराली
- दलनी
- थाल
- पलेट
- खुचण्या (बेल्या है नानो, डणा सणा राख्दाइ प्रयोग अरिन्छ)
- डेक/बटा
- पराद
- पाल्लो
- चिण्णो
- जाँती
- ताउलो/ताउली
- चरू
- आँसि
- खुकुरी
- अगपाणो
- सनेसो
- चाणी
- चम्चा
- झाँजन
- जितरा
- बाल्टी
- केतुली
- गागरो
- छापरो