"दार्जिलिङ" को बिचमी भिन्नता
Content deleted Content added
पंक्ति ८३:
===चिया बगान ===
दार्जिलिङ यक बखत मसलाअन खिलाइ भौतै प्रसिद्ध थ्यो। चाहायि खिलाइ दार्जिलिङ विश्व स्तरमी पछ्याणिन्थ्यो। दार्जिलिङ एक समय मसालारुको लागि प्रसिद्ध थियो । चियाको लागि नै दार्जिलिंग विश्व स्तरमा जानिन्थ्यो ।
चाहाको पैल्लो बोट चिनिया जिङ्ङओ थ्यो रे येइलाई कुमाऊँ हिलबठेइ ल्याइयाआ थ्यो। तर समयका सङ्ङै दार्जिलिङ चाहाका नाउँले प्रसिद्ध भयो। सन् १८८६मी टी.टी. कपरले यो अनुमान लायो कि तिब्बतमी हर साल ६०,००,००० lb चिनियाँ चाहा खपत हुन्थ्यो। येइको उत्पादन खास अरिबर सेजहवान प्रान्तमी हुन्थ्यो। कपरको विचार थ्यो कि यदि तिब्बतआ मान्सले चिनियाँ चाहा कि ठउऱ भारतआ चाहाको उपभोग अर्यो भँण्या भारतलाई यक मुल्यवान बजार प्राप्त हुन्थ्यो। येइ पछा इतिहास सप्पैलाई थायी छ।
▲दार्जिलिङ एक समय मसालारुको लागि प्रसिद्ध थियो । चियाको लागि नै दार्जिलिंग विश्व स्तरमा जानिन्थ्यो । ड. कैम्पबेल दार्जिलिंगमा ईस्ट इण्डिया कंपनीद्वारा नियुक्त पहलो निरीक्षक थिए, उनले पहिलो पल्ट लगभग १८३० र ४०को दशकमा आफ्नो बगैचामा चियाको बिउ रोपेका थिए । ईसाई धर्मप्रचारक बारेनस बंधुहरूले सन १८८०को दशकमा आकारको चियाको बिरुवा रोपेका थिए। बारेन बंधुहरूले यस दिशामा धेरै काम गरेका थिए । बारेन बंधहरूद्वारा लगाएको चिया बगान वर्तमानमा बैनुकवर्ण चिया बगान ( टेली: ०३५४-२२७६७१२)को नामबाट जान्न पाइन्छ ।
स्थानीय माटि तथा हिमालयी हवापानीया कारणले दार्जिलिङओ चाहा उच्च कोटिको हुन्छ। ऐल दार्जिलिङ तथा येइका आसपास लगभग ८७ चाहाका बगान छन्। यिन बगानअनमी लगभग ५०,००० मान्सअनले काम पायिराइछ। हर चाहा बगानओ आफनु-आफनु इतिहास छ। यिसोइ अरिबर प्रत्येक चाहा बगानफ चाहाको किसिम लै अलग-अलग हुन्छ। तर यिन सप्पै चाहा सामूहिक रूपमी दार्जिलिङ्या चाहाका नाउले पछ्याणीनान। यिन बगानअनमी घुम्दाइ सब है निको समय ग्रीष्मकाल हो जै बेला चाहाका पात टिपिनान। हैपी-वैली-चाय बगान जो शहर बठेइ ३ किलोमिटर टणा छ, सजी अरिबर पुग्द सकीँछ। याँ तम मजदूरअनले चाहाका पात टिप्दार्या धेक्द सकन्छअ। तम आला पातलाई चाहामी बदेलिन्नार्या लै धेकि सकन्छ। तर चाहा बगान घुम्दाइ यिन बगानआ व्यवस्थापकअनलाई पैली जानकारी दिन आवश्यक हुन्छ।
==चिया ==
|